Melbourne Grand Prix Circuit, Australia

Już za dwa dni inauguracja sezonu 2011, która z przyczyn politycznych odbędzie się na torze Albert Park Circuit. Jak poprzednio, garść informacji na temat tego obiektu.

image is property of BBC Sport

Albert Park Circiut to uliczny tor okrążający sztuczne jezioro Albert Park, niedaleko na południe od centrum Melbourne. W obecnej konfiguracji używany jest od 1996 roku. Co roku, na miesiąc przed wyścigiem, stawiane są wszystkie bariery i ogrodzenia, które następnie są usuwane. Do 2007 roku był jednym z kilku torów położonych tak blisko wody. Nowe tory, jak Walencja, Singapur czy Abu Dhabi powtórzyły ten pomysł ze względu na atrakcyjność położenia. Uznawany jest za bardzo szybki i łatwy w pokonywaniu, jednak konfiguracja zakrętów i prostych nie sprzyja zbyt wielu manewrom wyprzedzania.


Tor składa się z 16 zakrętów, w tym 6 w lewo, kierowcy poruszają się na nim zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara. Długość okrążenia to 5,303 km, wyścig liczy 58 okrążeń (307.574 km).

W roku 2008 czterodniowy weekend F1 obejrzało 300 000 osób. Wokół toru ustawionych jest 10 trybun,nazwanych na cześć największych kierowców Formuły 1 w historii (m.inn.: Fangio, Senna, Prost, Moss, Jones, Brabham, Clark).

Dotychczas na torze wygrywali: czterokrotnie Michael Schumacher (2004, 2002, 2001, 2000, Ferrari), dwukrotnie David Coulthard (2003, 1997, McLaren), dwukrotnie Jenson Button (2010, McLaren, 2009, Brawn) oraz Lewis Hamilton (2008, McLaren), Kimi Raikkonen (2007, Ferreri), Fernando Alonso (2006, Renault), Giancarlo Fisichella (2005, Renault), Eddie Irvine (1999, Ferrari), Nika Hakkinen (1998, McLaren) i Damon Hill (1996, Williams-Renault).

Najciekawsze miejsca na torze:

1: Dohamowanie z 300 do 198 km/h
3: Dohamowanie z 293 do 105 km/h z przeciążeniem do 2.6G
12: Zakręt pokonywany z prędkością do 247 km/h i przeciążeniem 2.0 G
13: Dohamowanie z 280 do 143 km/h z przeciążeniem do 1.5G
15: Dohamowanie z 200 do 88 km/h

Punkt pomiaru czasu znajduje się tuż przed punktem hamowania przed zakrętem nr 1, kierowcy osiągają tam ponad 300km/h

W roku 1996 Martin Brundle miał na pierwszym okrążeniu tak potężny wypadek, że jego bolid Jordan dosłownie rozpadł się na 2 części. Zawodnik dobiegł jednak do boksów po samochód rezerwowy, zdążył na restart, jednak tylko po to, aby na tym samym zakręcie wypaść z trasy i definitywnie zakończyć wyścig.